أحمد إبراهيم يكتب : يوميات أب مظلوم

ضحى بعُمره عشانى مجنى عليه مش جانى دايما حارم نفسه عشان عمره فى يوم منسانى كان من خوفه بيقسى عليّه قلب حديد مليان حنيه كنت كتير أنا بهرب منُّه وهوه حياته عايشها ليّه مكنتش طايق منـُّه كلام كل ما أشوفه أبعد بسلام لحد العمر ما عدى وفات فوقت حقيقى أنا من الأوهام حسيت بحب مجاش فى حكاية شفت عطاؤه مالهوش نهاية رغم عمرى أنا عشته لنفسى وهوه عُمره ضاع فى رضاية