وائل عبد الودود حسين يكتب: عش أنت

عش أنت وحدك فقد تعودت على بعدك صدقنى الأيام ستمر وسأعيش حياتى من بعدك سأقُولُ وداعاً ومُحَالاً أن أرجع وأعيش أمالاً رسمتها يوماً فى أيامى وعشت معها أحلامى لن أبكى على الماضى رغم أن جرح قلبى لم يكن جرح عادى سوف أصبر على المر والأيام حتماً ستمر سأودع حباً قد مات ودفنت معه الذكريات ولو حتى فى موته وجع ولو حتى فى عشقه ولع ولو حتى فى ذكراه دموع استحالة فى يوم رجوع حتى لو رجعت تبكى وعايز من تانى تحكى لا أقدر أرجع أحس بيك ولا راح تخدعنى دموع عينيك حتى لو بكيت بحرقة صدقنى ما عادت فارقة بكره تشوف البشر وتعاتب فى القدر تشتاق لحنانى وما تقدر أبداً تنسانى وتدور فى الطريق على قلب تانى صديق راح تتوه وسط العيون وما راح تلاقى عشقى المجنون بكره أعيش حياتى لنفسى ولن أرضى فى يوم بيأسى لا راح أستنى حد يواسى ولا راح أعيش حياتى فى مآسى أنا عارفه أقدر قيمة نفسى ولا حد راح يكسر نفسى وإن ماتت زهرة حبى راح أصبر عليها قلبى بكره تزهر فى يوم غيرها مع اللى يصونها ويقدرها ولا تنتظر منى اللقاء فلسنا اليوم حتى أصدقاء